Raising Awarenes thru MyBlogLog Community Exchange

I have not participated in blog memes as my blog is focused on politics and social realities in the Philippines. Blogs that joins memes obviously help build their traffic with an increase in readership and revenues as well. Since it has worked with bloggers for financial gain, duplicating what has worked with them will serve our purpose in raising awareness in bringing attention to bloggers the need to stop and end senseless electoral violence in the Philippines. Musa Dimasidsing is the latest victim and to date there are more than 130 plus that perished along the way, it is time we take a stand against electoral violence collectively.

If you believe in sending the message of ending senseless political violence and at the same time reach a wide range of bloggers join the Raising Awareness thru MyBlogLog Community Exchange. The rules are very simple:

• Join all of the MyBlogLog communities on the list below.
• Copy the list and create a new post on your blog on the victims of electoral violence and paste the list onto your post.
• Write a brief paragraph that explains what the game is above the list (just as I have done here).
• Add your Blog using the URL of your entry on Victims of Electoral Violence plus 2 or 3 more MyBlogLog communities to the list and then publish the post.
• If you want to be added to this list, simply drop me a comment below with your Blog Name/URL and MyBlogLog URL.

Participating in Raising Awareness thru MyBlogLog Community Exchange is just a small step that has the potential impact of raising awareness while increasing your traffic, increasing the number of regular readers as well as help increase the number of backlinks you have pointing to your site. Making a difference thru blogging is a rewarding experience that may lead the way towards a better community not just on the online community but in Philippine society as well.

The Raising Awareness MyBlogLog Community Exchange List:

• Pedestrian Observer Join MyBlogLog
• Thirty Thousand Fishes Join MyBlogLog
• Tingog.com Join MyBlogLog
• An OFW Living in HK Join MyBlogLog
• Prudence and Madness Join MyBlogLog
• The Construct by Alex Maximo Join MyBlogLog
• http://awbholdings.com/blog/?p=359.Com Join MyBlogLog
• Miguel Paraz/Migs Join MyBlogLog
• Philippine Eleksyon 2007 Dexter Join MyBloglog
• Pinoy PhoyoJournalist Join MyBlogLog
  
• Add Your Site here Join The Above. Drop A Comment Below!

raising awareness thru mybloglog

MISSING

MISSING, originally uploaded by village_idiot.

Ang mga nawawala
Jose F. Lacaba



Isang araw sila’y
nawala na lang at sukat.
May hindi pumasok sa opisina,
hindi sumipot sa apoyntment,
nang-indiyan ng kadeyt.
May hindi umuwi ng bahay
at hindi nakasalo
ng pamilya sa hapunan,
hindi nakasiping ng kabiyak.
Ang inihaing ulam ay ligalig,
at ang inilatag na banig
ay ayaw dalawin ng antok.
Nang hanapin sila’y
walang masabi
ang kamag-anak at kaibigan,
walang ulat ang pulisya,
walang malay ang militar.
Kung mayroon mang nakakita
nang sila’y sunggaban
ng malalaking lalaki
at isakay sa dyip o kotse,
pabulong-bulong ang saksi,
palinga-linga,
at kung pakikiusapang
tumestigo sa korte,
baka ito’y tumanggi.
Pagkaraan ng ilang araw,
o linggo, o buwan, o taon,
pagkaraan ng maraming
maghapon at magdamag,
pagkaraang ang agam-agam
ay magparoo’t parito
sa mga manhid na pasilyo
at ang pag-aasam-asam
ay mapanis sa mga tanggapan,
pagkaraan ng luha’t tiyaga,
ang ilan sa kanila’y
muling lumitaw.
Lumitaw sila
sa bilangguan, sa bartolina,
sa kubling bahay na imbakan
ng ungol, tili at panaghoy,
himpilan ng mga berdugong
eksperto sa sanlibo’t isang
istilo ng pagpapahirap.
Lumitaw silang
bali ang buto o sira ang bait.
O kaya’y lumitaw silang
lumulutang sa mabahong ilog,
o nakahandusay sa pampang,
o umaalingasaw
sa mga libingang mababaw
na hinukay ng mga asong gala.
Lumitaw silang
may gapos ang kamay at paa
na wala nang pintig, o watak-
watak ang kamay, paa, ulo,
o tadtad ng butas ang bangkay,
likha ng bala o balaraw.
Ang iba’y hindi na lumitaw,
hindi na kailanman lumitaw,
nawala na lang at sukat,
walang labí, walang bangkay,
hindi malaman kung
buhay o patay,
hindi mapaghandugan
ng lamayan, pasiyam, luksa,
hindi maipagbabang-luksa,
hindi maipagtirik ng kandila
kung Todos los Santos.
Nakaposas pa ba sila
sa paa ng kinakalawang na kama
sa loob ng kuwartong may tanod,
busog sa bugbog,
binabagabag ng bangungot,
sumisipol kung nag-iisa
ng “Saan Ka Man Naroroon,”
iniisip kung ano ang iniisip
ng magulang at anak,
kasintahan o kabiyak?
O sila ba’y
umayaw na sa pakikibaka
at nagbalik sa dating buhay,
o nagtaksil sa simulain
at nagtatago sa takot,
o nag-asawang muli
at nangibang-bayan,
o tinamaan ng amnisya
at lalaboy-laboy sa lansangan,
o lihim na namundok
at nag-iba ng pangalan?
O sila ba’y
pinagpapasasaan na ng uod?
Nag-ugat na ba ang talahib
sa mga mata ng kanilang bungo?
Bahagi na ba sila
ng kanilang lupang tinubuan,
ang lupang kanilang ipinaglaban?
Sinusulat ko ito
para sa mga kakilalang
hanggang ngayon ay nawawala,
para kina Charlie del Rosario
at Caloy Tayag
at Manny Yap
at Henry Romero
at Jun Flores,
at Rudy Romano
sila na kahit hindi ko
nakilala nang husto
ay alam kong naglingkod
sa api at hikahos.
Buhay man sila o patay,
sa aking alaala’y
mananatili silang buhay.

Si Jose F. “Pete” Lacaba ay premyadong manunulat at mamamahayag. Kabilang sa kanyang mga sinulat ang Days of Disquiet, Nights of Rage , koleksiyon ng mga sanaysay hinggil sa First Quarter Storm of 1970